Jos Kloppenborg’s strijd om de oude bomen van Amelisweerd
Het oude landgoed Amelisweerd aan de oostkant van Utrecht is de persoonlijke keuze van Jos Kloppenborg. “Ik ben als Utrechts stadskind opgegroeid. In de weekenden gingen we vaak naar Amelisweerd en dat vond ik heel bijzonder. In de jaren 70 hoorde ik dat een groot deel van het bos moest wijken voor een snelweg, de A27. Dat wat het moment waarop ik me begon in te zetten voor de natuur in en rond Utrecht. Ondanks alle protest is de weg er begin jaren 80 gekomen, maar wel iets verderop en met een overkapping. Het behoud voor Utrecht van dit unieke bos is nog altijd geen uitgemaakte zaak. Steeds weer zijn er nieuwe dreigingen. We moeten actie blijven voeren om Amelisweerd te beschermen. Zo zijn er nu vergevorderde plannen om de A27 te verbreden waardoor er opnieuw honderden oude bomen zouden kunnen verdwijnen. Schoonheid is kwetsbaar. Nog steeds vind ik Amelisweerd het mooiste wat er is, met name vanwege de stokoude bomen, kronkelpaden, slootjes en bruggen.”
Relatie met de kaarten van de Atlas Leefomgeving
Jos noemt de oude bomen en het landgoed als de belangrijkste factoren voor zijn geluksbeleving van Amelisweerd. De kaarten van de Atlas LO laten inderdaad zien dat het hier een landgoed betreft. Maar zijn verhaal wordt het meest bevestigd met de kaart “boomhoogte” omdat deze een grote concentratie van hoge (en daarmee ook oude) bomen weergeeft in en rond Amelisweerd. Het valt des te meer op omdat er voor de rest in de directe omgeving van Utrecht geen andere vergelijkbare bossen met hoge bomen zijn (alleen richting Zeist). De stadsbevolking is dus voor haar recreatie in grote mate op dit bos aangewezen wat ook wel blijkt uit de bezoekerscijfers: het natuurgebied trekt ongeveer een miljoen bezoekers per jaar.